اهمیت تاریخی و آینده ترکیه

بدون شک، ترکیه که اکنون به نام Turkiye شناخته می شود، بیش از آن
چیزی که کتاب های تاریخی درباره آن صحبت کنند، تاریخ جهان را تحت
تأثیر قرار داده است. تاریخ ترکیه تمدن‌های باستانی،
امپراتوری‌های قدرتمند و چهارراه‌های فرهنگی شرق و غرب را به هم
می‌پیوندد. هر سلسله و جامعه ای آثار پاک نشدنی در تاریخ جهان بر
جای گذاشته و به سنت ها، معماری و میراثی که ترکیه کنونی را تعریف
می کنند، شکل داده اند. در این مقاله به سفر در زمان می پردازیم.
از ویرانه‌های باستانی که دوران‌های فراموش‌شده را منعکس می‌کنند
تا ذوب‌های فرهنگی، تاریخ ترکیه همه را به گفتن داستان خود فرا
می‌خواند.

Istanbul

تاریخچه رنگارنگ ترکیه

به‌طور خلاصه – چرا ترکیه در تاریخ شهرت دارد؟

موقعیت: موقعیت استراتژیک ترکیه در تقاطع
اروپا و آسیا باعث افزایش تجارت جهانی، تبادل فرهنگی و قدرت
سیاسی در طول تاریخ شده است.
تمدن های باستانی: ترکیه خانه تمدن‌های
باستانی مانند هیتی ها، فریگی ها، یونانی ها و رومی ها
بود.
قسطنطنیه قدیم: پایتخت
امپراتوری های بیزانس و عثمانی از اهمیت فرهنگی، سیاسی و
اقتصادی زیادی برخوردار بود.
امپراتوری عثمانی: در قرن سیزدهم تأسیس و بر
شرق مدیترانه و اروپای جنوب شرقی تسلط داشت.
فتح قسطنطنیه: سقوط قسطنطنیه پیامدهای مهمی
برای اروپا و جهان اسلام داشت و نماد قدرت عثمانی بود.
خلافت اسلامی: عثمانی ها مدعی خلافت شدند و
خود را جانشین خلافت اسلامی معرفی کردند. این اقتدار مذهبی و
سیاسی به امپراتوری نفوذ خود را بر جهان اسلام بخشید.
نوسازی و سکولاریزاسیون: اصلاحات مصطفی کمال
آتاتورک در اوایل قرن بیستم، ترکیه را به یک دولت ملت سکولار و
مدرن تبدیل کرد.
جنگ استقلال ترکیه: مبارزه موفقیت آمیز ترکیه
برای استقلال پس از جنگ جهانی اول، به رهبری آتاتورک، نقطه عطفی
در تاریخ ترکیه و مایه غرور ملی بود.
نقش در جنگ جهانی اول و دوم: موقعیت استراتژیک
ترکیه این کشور را به یک بازیگر مهم در طول هر دو جنگ تبدیل
کرد. ترکیه در جنگ جهانی دوم بی طرف ماند اما به عضویت ناتو
درآمد و در طول جنگ سرد با بلوک غرب همسو شد.

جدول زمانی تاریخی امپراتوری هایی که بر ترکیه حکومت کرده
اند

امپراتوری هیتی ها (حدود قرن هفدهم قبل
از میلاد – قرن دوازدهم پیش از میلاد): هیتی ها در اواخر عصر
برنز امپراتوری قدرتمندی را در مرکز آناتولی تأسیس کردند.
امپراتوری نئوآسوری (۹۳۴پ.م. – ۶۰۹ ق.م):
نوآسوریان امپراتوری خود را به بخش هایی از جنوب شرقی آناتولی
از جمله کاپادوکیا گسترش دادند.
امپراتوری نو-بابلی (۹۲۶ پ.م. – ۵۳۹ ق.م):
نوبابلی ها، تحت فرمان نبوکدنصر دوم پادشاه، بخشی از آناتولی،
از جمله مناطقی مانند کیلیکیه و بخش هایی از شرق آناتولی را فتح
کردند.
امپراتوری ایران (۵۵۰ پ. م. – ۳۳۰ ق. م):
ایرانیان هخامنشی به رهبری کوروش کبیر، آناتولی را فتح کردند و
این سرزمین را در امپراتوری وسیع خود قرار دادند.
امپراتوری مقدونی (۳۳۴ قبل از میلاد – ۳۲۳ قبل
از میلاد): اسکندر مقدونی لشکرکشی خود را علیه امپراتوری ایران
آغاز کرد و آناتولی را فتح کرد.
امپراتوری سلوکی (۳۱۲ پ.م. – ۶۳ ق.م): پس از
مرگ اسکندر مقدونی، امپراتوری او بین سردارانش تقسیم شد و
سلوکوس اول نیکاتور امپراتوری سلوکی را تأسیس کرد که بخش زیادی
از آناتولی را در بر می گرفت.
پادشاهی پرگامون (۲۸۱ ق.م – ۱۳۳پ.م): سلسله
آتالید بر پادشاهی پرگامون که مرکز آن در غرب آناتولی بود،
حکومت می کرد.
جمهوری روم و امپراتوری روم (۱۳۳ ق.م – ۳۹۵
پ.م): جمهوری روم به تدریج بر آناتولی تسلط یافت و استان آسیا
را تشکیل داد.
امپراتوری بیزانس (۳۳۰ پ.م – ۱۴۵۳ پ.م):
بیزانس با پایتخت خود در قسطنطنیه (بعدا استانبول) به عنوان
جانشین امپراتوری روم شرقی ظاهر شد.
امپراتوری سلجوقیان (۱۰۷۷ م – ۱۳۰۷ م): دولت
سلجوقیان آناتولی، یک سلسله ترک، حکومت خود را در آناتولی
برقرار کرد.
امپراتوری عثمانی (۱۲۹۹ م – ۱۹۲۲ م): دولت
عثمانی که توسط عثمان اول تأسیس شد، قلمروهایی را در آناتولی
گسترش داد و در نهایت در سال ۱۴۵۳ قسطنطنیه را فتح کرد.
امپراتوری در زمان سلیمان باشکوه به اوج خود رسید.
جمهوری ترکیه (۱۹۲۳ پس از میلاد تا کنون):
مصطفی کمال آتاتورک جمهوری ترکیه را پس از فروپاشی عثمانی تأسیس
کرد. جمهوری دستخوش نوسازی و دگرگونی شد و به یک دولت ملت
سکولار و دموکراتیک تبدیل شد.

امپراتوری هیتی – اولین حاکم بر ترکیه

امپراتوری هیتی یک تمدن باستانی در اواخر عصر برنز بود. آنها در
حدود قرن هفدهم قبل از میلاد در آناتولی مرکزی ظهور کردند و
پایتخت خود را در هاتوسا تأسیس کردند. در زمان پادشاهانی مانند
Hattusili I و Suppiluliuma I، هیتی ها قلمرو و نفوذ خود را گسترش
دادند. آنها امپراتوری وسیعی یافتند که آناتولی، شمال سوریه و بخش
هایی از بین‌النهرین را در بر می گرفت. هیتی ها در دیپلماسی ماهر
بودند و با کشورهای همسایه اتحاد برقرار کردند. آنها برای تامین
امنیت مرزهای خود و حفظ منافع خود به معاهدات و ازدواج های
دیپلماتیک دست زدند.

امپراتوری هیتی با اختلافات داخلی و فشارهای خارجی، از جمله تهاجم
مردم دریا و جنگ قدرت داخلی مواجه شد. امپراتوری در نهایت در حدود
قرن دوازدهم قبل از میلاد فروپاشید و منجر به چندپارگی سیاسی شد.
تأثیر امپراتوری هیتی در تمدن های بعدی دیده می شود و میراث آنها
امروزه توسط باستان شناسان و مورخان مورد مطالعه قرار می
گیرد.

امپراتوری روم و بیزانس

ترکیه یا آناتولی به عنوان کشوری که در دوران باستان شناخته می
شد، نقش مهمی در توسعه و مدیریت امپراتوری روم داشت. در دوران
جمهوری روم، رومی ها به تدریج از طریق لشکرکشی ها و اتحادهای
دیپلماتیک بر مناطق مختلف آناتولی تسلط یافتند. پادشاهی پرگامون،
واقع در غرب آناتولی، توسط آخرین حاکم، آتالوس سوم، در سال ۱۳۳
قبل از میلاد به روم واگذار و عملاً به استان آسیا تبدیل شد.

حضور امپراتوری روم در آناتولی با شکست پونتوس در سال ۶۳ قبل از
میلاد و متعاقب آن الحاق سرزمین ها بیشتر شد. در زمان امپراتوری
روم، آناتولی یک چهارراه مهم برای تجارت و عملیات نظامی بود.
شهرهای بزرگی مانند افسوس، انطاکیه و بیزانس (بعداً قسطنطنیه و
استانبول کنونی) به عنوان مراکز مهم اقتصادی و فرهنگی رونق
یافتند.

در زمان امپراتور دیوکلتیان، امپراتوری روم دستخوش اصلاحات اداری
شد و آناتولی به چند استان از جمله آسیا، گالاتیا، کاپادوکیا و بیتینیا و پونتوس تقسیم شد. این استان
ها توسط مقامات رومی اداره می شد.

در قرن چهارم میلادی، امپراتور روم کنستانتین کبیر پایتخت را از
روم به بیزانس منتقل کرد و نام آن را به قسطنطنیه تغییر داد. این
تغییر اهمیت آناتولی را در داخل امپراتوری بیشتر کرد. قسطنطنیه به
مرکز سیاسی، اقتصادی و فرهنگی امپراتوری روم شرقی تبدیل شد، که به
امپراتوری بیزانس نیز معروف است، که تقریباً هزار سال پس از سقوط
امپراتوری روم غربی دوام آورد.

امپراتوری بیزانس بر منطقه ای که بعداً به ترکیه تبدیل شد تأثیر
گذاشت. اما آنها در قرن یازدهم شروع به از دست دادن مناطق آناتولی
به ترکان سلجوقی کردند. در قرن سیزدهم، سلطنت سلجوقیان روم بر
آناتولی تسلط یافت. با این حال، امپراتوری با فشار مغول ها و
فروپاشی درگیری های داخلی مواجه شد. در میان این پس زمینه، بیلیک
عثمانی در حال ظهور به رهبری عثمان اول به تدریج در غرب آناتولی
گسترش یافت. امپراتوری عثمانی سرانجام در سال ۱۴۵۳ قسطنطنیه را
فتح کرد.

امپراتوری عثمانی

طولانی ترین و پربارترین حکومت از امپراتوری عثمانی بود که
تقریباً نیمی از جهان را از پایتخت آن قسطنطنیه برای بیش از ۴۰۰
سال تسلط داشت. عثمانی ها در قرن سیزدهم ظهور کردند و تا اوایل
قرن بیستم دوام آوردند. این امپراتوری توسط عثمان اول در سال ۱۲۹۹
تأسیس شد.

نیروهای عثمانی در سه قاره شامل بخش هایی از اروپای جنوب شرقی،
آسیای غربی و شمال آفریقا بودند. مشخصه امپراتوری عثمانی حکومتی
متمرکز با سلطانی در اوج قدرت بود. با این حال، افول آنها در
اواخر قرن هفدهم آغاز شد که با شکست های نظامی، تلفات سرزمینی و
درگیری های داخلی مشخص شد. سال های پایانی حکومت عثمانی با جنگ
های بالکان و جنگ جهانی اول مشخص شد. در طول جنگ جهانی اول،
امپراتوری در کنار قدرت های مرکزی قرار گرفت و متحمل شکست نظامی
شد.

ترکیه پس از جنگ جهانی اول

پیمان سور که در سال ۱۹۲۰ امضا شد، با هدف از بین بردن سرزمین های
عثمانی در میان قدرت های پیروز متفقین بود. این جرقه جنبش های
مقاومت ملی به رهبری مصطفی کمال آتاتورک، یک افسر برجسته نظامی و
بعداً بنیانگذار ترکیه مدرن شد.

آتاتورک و حامیانش یک دولت ناسیونالیست ترک جدید مستقر در
آنکارا تشکیل دادند که به جنبش ملی ترکیه معروف است.
آنها معاهده سور را رد کردند و با نیروهای اشغالگر خارجی و جناح
های رقیب ملی‌گرا مبارزه کردند. جنگ استقلال ترکیه (۱۹۱۹-۱۹۲۲)
آغاز شد که با شکست نیروهای خارجی و ایجاد یک دولت جدید ترکیه به
اوج خود رسید.

۱۹۲۳ معاهده لوزان امضا شد و جایگزین معاهده سور شد. معاهده لوزان
جمهوری جدید ترکیه را به رسمیت شناخت و مرزهای این کشور را مشخص
کرد. این معاهده همچنین مفاد مبادله جمعیت بین یونان و ترکیه را
مشخص کرد که منجر به جابجایی گسترده جمعیت شد، زیرا یونانی‌ها در
ترکیه و ترک‌های یونان در کشورهای مربوط خود اسکان داده شدند.

آتاتورک، به عنوان رهبر جدید، اصلاحات گسترده ای را برای مدرن
کردن ترکیه به یک دولت-ملت سکولار و غربگرا اجرا کرد. این اصلاحات
که در مجموع به عنوان کمالیسم یا اصلاحات آتاتورک شناخته می شوند،
تغییرات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حقوقی را در بر می گیرند.

از آتاتورک تا جمهوری ترکیه کنونی

رهبری آتاتورک (۱۹۲۳-۱۹۳۸): مصطفی کمال
آتاتورک به عنوان اولین رئیس جمهور ترکیه از سال ۱۹۲۳ تا
۱۹۳۸خدمت کرد. آتاتورک اصلاحات گسترده ای را برای مدرن کردن و
سکولاریزه کردن ترکیه انجام داد که به کمالیسم یا اصلاحات
آتاتورک معروف است.
دوران تک حزبی و دموکراتیزاسیون (۱۹۳۸-۱۹۵۰):
پس از مرگ آتاتورک، حزب جمهوری خواه خلق (CHP) تا سال ۱۹۵۰
حکومت تک حزبی را حفظ کرد. نشان دهنده گذار به دموکراسی چند
حزبی بود.
گذار به دموکراسی چند حزبی (۱۹۵۰-۱۹۸۰ ): DP و
CHP با چندین انتخابات و تغییرات دولتی متناوب در قدرت
بودند.
مداخلات نظامی و آشوب سیاسی (۱۹۶۰-۱۹۸۳):
ترکیه شاهد چندین مداخله نظامی بود: کودتای ۱۹۶۰، کودتای ۱۹۷۱
“کودتای یادداشت” و کودتای نظامی ۱۹۸۰.
تحولات سیاسی و اقتصادی (۱۹۸۳-۲۰۰۲): تورگوت
اوزال نخست وزیر شد و سیاست های آزادسازی اقتصادی و اصلاحات
بازار محور را آغاز کرد.
عصر آک پارتی (۲۰۰۲تا کنون): حزب عدالت و
توسعه (AK Party) به رهبری رجب طیب اردوغان در انتخابات ۲۰۰۲ به
پیروزی قاطع دست یافت و از آن زمان تا کنون در قدرت است. حزب
عدالت و توسعه اصلاحات متعددی از جمله تغییرات قانون اساسی،
تلاش‌های دموکراسی‌سازی و افزایش تمرکز بر محافظه‌کاری مذهبی را
اجرا کرد. ترکیه رشد اقتصادی پایدار، توسعه شهری و افزایش نفوذ
منطقه ای را تحت حکومت حزب عدالت و توسعه تجربه کرد.

Istanbul mosque

اهمیت ترکیه کنونی

موقعیت ژئوپلیتیکی: ترکیه اروپا و آسیا را به
هم و قاره اروپا را به خاورمیانه متصل می کند. نزدیکی ترکیه به
مناطق درگیری مانند سوریه و عراق برای ثبات و امنیت منطقه حیاتی
است. کنترل ترکیه بر آبراه های حیاتی، از جمله تنگه بسفر و
داردانل، برای تجارت دریایی بین المللی و حمل و نقل انرژی بسیار
مهم است.
ناتو و امنیت: ترکیه به سازمان پیمان آتلانتیک
شمالی (ناتو) تعلق دارد و میزبان پایگاه های نظامی حیاتی است.
این موقعیت استراتژیک دسترسی ناتو را افزایش می دهد و جای پای
مهمی را فراهم می کند.
روابط اقتصادی: اقتصاد بزرگ و پویا ترکیه یک
شریک تجاری مهم و مقصد سرمایه گذاری برای کشورهای عضو اتحادیه
اروپا است. اتحادیه اروپا بزرگترین شریک تجاری ترکیه است. ادغام
ترکیه با بازار اتحادیه اروپا از طریق اتحادیه گمرکی باعث تقویت
همکاری اقتصادی و تسهیل جابجایی کالا و خدمات شده است.
انرژی و زیرساخت: موقعیت جغرافیایی ترکیه به
عنوان یک مرکز انرژی عمل می کند که تامین کنندگان شرق را با
مصرف کنندگان اروپایی متصل می کند. زیرساخت های استراتژیک،
مانند خطوط لوله و مسیرهای حمل و نقل، به امنیت انرژی و تلاش
های متنوع اتحادیه اروپا کمک می کند.
پیوندهای فرهنگی و تاریخی: میراث فرهنگی غنی،
تاریخ و مکان های باستان شناسی ترکیه، از جمله سایت های میراث جهانی یونسکو، به میراث فرهنگی
جهانی کمک می کند.

Modern Turkey

مطالب بیشتر درباره ترکیه امروزی

منطقه مرمره
ترکیه: منطقه مرمره شامل
استانبول، بزرگترین شهر و قطب اقتصادی ترکیه، به عنوان پلی بین
اروپا و آسیا عمل می کند. استانبول کلانشهری پرجنب‌وجوش است که
تاریخ باستان را با مدرنیته ترکیب می‌کند و دارای نشانه‌های
نمادینی مانند ایاصوفیه، کاخ توپکاپی، و بازار بزرگ است. منطقه
مرمره همچنین توسعه یافته ترین و صنعتی ترین منطقه کشور است، که
سهم قابل توجهی در اقتصاد ترکیه دارد.

مرکز مالی استانبول برای آینده
ترکیه: هدف اصلی مرکز مالی استانبول ارتقای موقعیت
استانبول به عنوان یک مرکز مالی پیشرو در سطح منطقه و جهان است.
هدف این پروژه جذب موسسات مالی، شرکت های چند ملیتی و سرمایه
گذاران، ارتقای رشد اقتصادی، ایجاد شغل و افزایش سرمایه گذاری
مستقیم خارجی است.